موسیقی عشق

گدای عشق تو از هشت خلد مستغنیست __________________ اسیر عشق تو از هر دو عالم آزاد است

موسیقی عشق

گدای عشق تو از هشت خلد مستغنیست __________________ اسیر عشق تو از هر دو عالم آزاد است

عشقی به نام موسیقی به زندگیم وارد شد که به من معنای دیگری بخشید. در شگفتم که عشق ورزیدن به سر چشمه تمام عشق ها چه معنایی به انسان می بخشد...
(تمامی عشق ها
پله هایی برای رسیدن به آن عشق لایتناهی هستند)

آخرین مطالب

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شعر» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

موسیقی عشق

غزل شماره 2صـلاح کار کـجا و مـن خراب کـجا

بـبین تـفاوت ره کز کجاست تا به کجا

                     ***   

دلـم ز صومعه بگرفت و خرقـه سالوس

کـجاسـت دیر مغان و شراب ناب کجا

                    ***

چـه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را

سـماع وعـظ کـجا نغمـه رباب کجا
 
                     ***

ز روی دوست دل دشمـنان چـه دریابد

چراغ مرده کـجا شمـع آفـتاب کـجا

                     ***

چو کحل بینش ما خاک آستان شماست

کـجا رویم بـفرما از این جـناب کـجا

                   ***

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است

کـجا همی‌روی ای دل بدین شتاب کجا

                   ***

بـشد کـه یاد خوشش باد روزگار وصال

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

                    ***

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

قرار چیسـت صبوری کدام و خواب کـجا

 

 

 

 


,,
  • ابوذر مهدوی نیا
  • ۰
  • ۰

موسیقی عشق

غزل شماره 1الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

 

                             ***

 

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید

ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها             

 

                             ***

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم

جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

                             ***

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

                             ***

 شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

                             ***

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر

 نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها

                             ***

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها


,,
  • ابوذر مهدوی نیا