ریتم و ضرب

شعر به تمام معنی کلمه موسیقی است، زیرا صرف نظر از معانی، مجموعه ای از اصوات است که در ترکیب آنها هم نظمِ ضربی هست و هم نظمِ آوایی در تک تک حروف و به همین مناسبت، صرف نظر از معنی، شنیدن بعضی شعرها حتی در زبانی که شنونده آن را نمی فهمدلذت بخش است. 
البته وقتی ملودی وارد صحنه می شود هم آوایی ها و هارمونی های صوتی جان می گیرند و اگر بعضی صوت ها هم آهنگ با معنی نباشندکلمات را تغییر می دهند.

همچنین پیوندی هست میان وزن و آهنگ و ریتم و متر و عدد (به زبان غربیان) از یک طرف و شادی و امید و خورسندی از سوی دیگر. گویی ضرب شادی را و شادی ضرب را فرا می خواند.

ضرب آهنگ نشان شادی و دلخوشی است و امید و بی خیالی و احلام شیرین و احساس سلامتی و تعادل جسمانی را تداعی می کند و از آن سو این اوصاف خودبه خود آدمی را به سوی ضرب و رقص می کشانند. آدمی از شادی به رقص می آید و از رقص شادی می گیرد.

برگرفته از کتاب «گنجینۀ آشنا» 
به قلم حسین الهی قمشه ای